Job 15

1 To naah Taman acaeng Eliphaz mah,

Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:

2 palungha kami loe takhi hoi kanghmong lokthuih han oh maw? A zok to ni angyae bang ih takhi hoi koisak han oh maw?

«Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?

3 Tidoeh avang ai lok, to tih ai boeh loe atho om ai lok thuih han oh maw?

Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?

4 Ue, nang loe Sithaw zithaih to na pahnawt sut boeh moe, Sithaw khae lawkthuihaih doeh na pakaa khoep boeh.

Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.

5 Na pakha mah zaehaih to thuih moe, aling thaih kami ih lok to na patoh.

For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.

6 Kai mah zaehaih kang net ai, na pakha mah ni ang net; ue, na palai mah na sethaih to thuih.

Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.

7 Nang loe tapen tangsuek kami ah maw na oh? Maenawk sah ai naah sak ah na oh boeh maw?

Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?

8 Sithaw khae hoi ih tamqu lok to na thaih vai maw? Palunghahaih tawn kami loe nang khue maw?

Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?

9 Ka panoek o ai ih hmuen, timaw na panoek? Ka thaih o kop ai ih hmuen, timaw na thai kop?

Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?

10 Nam pa pongah saning coeh, sampok kaminawk kaicae khaeah oh vop.

Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.

11 Sithaw pathloephaih lok to na khawt ai vop maw? Hawk ih hmuen na suek vop maw?

Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?

12 Tipongah palung koehhaih to na paroi moe, miktamai hoiah mik na padai loe?

Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?

13 To tiah na oh pongah na ai maw Sithaw koeh ai ih hmuen to na sak moe, na pakha thung hoiah lok na tacawtsak?

For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.

14 Kami loe timaw, anih loe ciim thai tih maw? Nongpata mah tapen ih kami loe toeng thai tih maw?

Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?

15 Khenah, Sithaw loe angmah ih kaciim kaminawk mataeng doeh oep ai; ue, a hmaa ah loe vannawk doeh ciim ai.

På sine heilage han lit ei; for honom er’kje himmeln rein,

16 To tiah nahaeloe zaehaih tui baktih kanae, panuet thok kami cae loe kawkruk maw amhnong tih?

langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.

17 Tahngai ah, kang thuih han vop; ka hnuk ih hmuen to kang thuih han vop;

Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,

18 palungha kaminawk loe, ampanawk khae hoi hak ih hmuennawk to angphat ai ah thuih o:

det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,

19 nihcae acaeng han khue ni prae to paek, nihcae salakah acaeng kalah mi doeh om o ai.

dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.

20 Kasae kami loe a hing thung patangkhang, pacaekthlaek thaih kami loe a hing thung karai tong han ih saningnawk to panoek ai.

Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.

21 Anih ih naa loe zithaih lok hoiah koi; khosak hoih nathuem ah, a nuiah amrohaih to phak.

I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.

22 Anih loe vinghaih thung hoi loih hanah oephaih tawn ai; sumsen ni a zing sut boeh.

Han trur’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.

23 Anih loe amhet rumram moe, caaknaek to pakrong; a nuiah pha han koi vinghaih ani loe zoi boeh, tiah anih mah panoek.

Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.

24 Raihaih hoi palungboenghaih mah anih to tasoehsak moe, siangpahrang mah misatuk han amsakcoek baktih toengah, raihaih hoi palungboenghaih mah anih to pazawk.

Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.

25 Anih mah Sithaw to ban payangh thuih moe, Thacak Sithaw ih lok aek hanah tha pathok.

For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,

26 Kathah parai misa angvaenghaih aphawnawk to angkhuk moe, Sithaw to a hmang;

han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;

27 anih ih mikhmai loe thawk hruk moe, a kaeng ih ngan doeh tasa bangah tacawt dok.

han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.

28 Anih loe kamro tangcae vangpuinawk, mi mah doeh om haih ai ih, kamtimh tom imnawk ah ni khosak.

Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.

29 Anih loe angraeng thai mak ai, anih angraenghaih doeh cak mak ai; long nui khosak naah a tawnh ih hmuennawk doeh pung mak ai.

Han vart’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.

30 Anih loe vinghaih thung hoi loih thai mak ai; anih ih tanghangnawk loe hmai mah kang ueloe, Sithaw pakha thung ih takhi mah hmut phaeng tih.

Han kann’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.

31 Avang ai hmuen oephaih hoiah angmah hoi angmah to angling hmah nasoe, to tih ai nahaeloe avang ai atho to ni anih mah hnu tih.

Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.

32 Anih loe atue pha ai naah azaem ueloe, tanghang doeh tacawt mak ai boeh.

Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.

33 Anih loe hmin ai naah pakhrik ving ih misurthaih baktih, apawk kangmuen olive thingkung baktiah ni om tih.

Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.

34 Sithaw tidoeh sah ai kaminawk loe azaem o tih; bokhaih tangqum koeh kaminawk ih kahni im loe hmai mah kang tih.

Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.

35 Nihcae loe raihaih to zok ah pomh o moe, tidoeh avang ai caa to tapen o; nihcae ih zok loe alinghaih to ni pomh o, tiah a naa.

Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»