Job 30
1 Karon kadtong mga mas batan-on pa kay kanako puro lamang pagbiaybiay ang ilang ginabuhat kanako— kini nga mga batan-ong kalalakin-an kansang mga amahan nga wala nako gitugotan sa pagtrabaho tupad sa mga iro sa akong mga panon.
“And now, laughed at me, Have the younger in days than I, Whose fathers I have loathed to set With the dogs of my flock.
2 Sa pagkatinuod, ang kusog sa mga kamot sa ilang amahan, unsaon man niini pagtabang kanako— mga kalalakin-an nga ang mga kusog sa pagkahamtong nahanaw na?
Also—the power of their hands, why [is it] to me? On them old age has perished.
3 Payat na kaayo sila tungod sa kawalad-on ug sa kagutom; nag-usap sila sa ugang yuta diha sa kangitngit sa kamingawan ug biniyaan.
With want and with harsh famine, They are gnawing a dry place [in] the recent night, [In] desolation and ruin,
4 Nangutlo sila ug dahon sa tunokong mga tanom; ang mga gamot sa tambo mao ang ilang mga pagkaon.
Those cropping mallows near a shrub, And their food [is] root of broom trees.
5 Gipalayas sila gikan sa taliwala sa katawhan nga nagasinggit kanila ingon nga sila mga kawatan.
They are cast out from the midst (They shout against them as a thief),
6 Maong nagpuyo sila sa suba sa mga walog, sa mga lungag sa yuta ug sa mga bato.
To dwell in a frightful place of valleys, Holes of earth and clefts.
7 Uban sa tonukong mga sagbot nag-ngisi sila sama sa mga asno; ilalom sa tonukong mga sagbot nagtigom sila.
They groan among shrubs, They are gathered together under nettles.
8 Mga kaliwat sila sa mga buangbuang, sa pagkatinuod, wala silay mga pulos nga mga lalaki; gipalayas sila sa yuta pinaagi sa mga bunal.
Sons of folly—even sons without name, They have been struck from the land.
9 Apan karon, ang ilang mga anak nga lalaki maoy nagbugalbugal kanako pinaagi sa alawiton; sa pagkatinuod, kataw-anan ako alang kanila.
And now, I have been their song, And I am to them for a byword.
10 Nagdumot ug nagpalayo sila kanako; wala sila nagduhaduha sa pagluwa sa akong dagway.
They have detested me, They have kept far from me, And from before me have not spared to spit.
11 Tungod kay gitanggalan sa Dios ug pisi ang akong pana ug gipaantos ako, ug mao nga kining mga tawhana dili na makapugong sa ilang kaugalingon dinhi kanako.
Because He loosed His cord and afflicts me, And the bridle from before me, They have cast away.
12 Sa akong tuong kamot mibangon ang mga tigpasiugda ug kagubot; gipalayas nila ako ug nagbuhat sila ug harang batok kanako.
A brood arises on the right hand, They have cast away my feet, And they raise up against me, Their paths of calamity.
13 Giguba nila ang akong agianan; gipahamtangan nila ako ug mga katalagman, mga lalaki nga walay bisan usa nga makapugong.
They have broken down my path, They profit by my calamity: He has no helper.
14 Gisulong nila ako sama sa mga sundalo nga miagi sa dakong lungag sa paril sa siyudad; taliwala sa pagkagun-ob nagligidligid sila sa ilang kaugalingon padulong kanako.
They come as a wide breach, Under the desolation have rolled themselves.
15 Miabot ang kalisang kanako; nahanaw ang akong dungog ingon nga gipadpad sa hangin; ang akong kaadunahan milabay lamang sama sa panganod.
He has turned terrors against me, It pursues my abundance as the wind, And as a thick cloud, My safety has passed away.
16 Karon ang akong kinabuhi gibubo gikan kanako; daghang mga adlaw sa pag-antos ang gibutang kanako.
And now, in me my soul pours itself out, Days of affliction seize me.
17 Sa kagabhion ang akong mga kabukogan gipangtusok; ang kasakitan nga nagkitkit kanako walay pagpahulay.
[At] night my bone has been pierced in me, And my gnawing [pain] does not lie down.
18 Ang dakong kusog sa Dios mikupot sa akong bisti; miputos kini kanako sama sa kwelyo sa akong kupo.
By the abundance of power, Is my clothing changed, As the mouth of my coat it girds me.
19 Gilabay niya ako ngadto sa lapok; nahisama ako sa abog ug abo.
Casting me into mire, And I have become like dust and ashes.
20 Nagtuaw ako kanimo, Dios, apan wala mo ako gitubag; mibarog ako, apan wala mo ako tan-awa.
I cry to You, And You do not answer me, I have stood, and You consider me.
21 Nausab kana ug nagmadagmalon kanako; pinaagi sa kusog sa imong kamot imo akong gilutos.
You are turned to be fierce to me, With the strength of Your hand, You oppress me.
22 Gisakwat mo ako ngadto sa hangin ug gipasagdan mo kini nga magdala kanako; gilabay mo ako pabalikbalik diha sa unos.
You lift me up, You cause me to ride on the wind, And You melt—You level me.
23 Tungod kay nasayod ako nga dalhon ako nimo ngadto sa kamatayon, ngadto sa balay nga mao gayoy padulngan sa tanang buhi.
For I have known You bring me back [to] death, And [to] the house appointed for all living.
24 Bisan pa man, dili ba walay makatuy-od sa iyang kamot aron sa pagpangayo ug tabang sa dihang matumba siya? Dili ba magpakitabang man kadtong anaa sa kalisod?
Surely not against the heap Does He send forth the hand, Though they have safety in its ruin.
25 Wala ba ako mihilak kaniya nga anaa sa kalisdanan? Wala ba ako nagsubo sa tawo nga nanginahanglan?
Did I not weep for him whose day is hard? My soul has grieved for the needy.
26 Sa dihang nangita ako sa maayo, daotan hinuon ang miabot; sa dihang nagpaabot ako sa kahayag, ang kangitngit hinuon maoy niabot.
When I expected good, then comes evil, And I wait for light, and darkness comes.
27 Nasamok ang akong kasingkasing ug walay pahulay; ang mga adlaw sa kasakitan miabot kanako.
My bowels have boiled, and have not ceased, Days of affliction have gone before me.
28 Naglakaw ako nga itom ang panit apan dili tungod sa adlaw; nagbarog ako diha sa panagtigom ug nangayog tabang.
I have gone mourning without the sun, I have risen, I cry in an assembly.
29 Nahimo akong igsoon sa ihalas nga mga iro, ug nahimong kauban sa mga ostrits.
I have been a brother to dragons, And a companion to daughters of the ostrich.
30 Itom ang akong panit ug nangataktak kini gikan kanako; ang akong kabukogan nangasunog sa kainit.
My skin has been black on me, And my bone has burned from heat,
31 Busa ang akong alpa nakatono sa mga alawiton sa pagbangotan, ang akong plawta alang niadtong nanganta nga nagdangoyngoy.
And my harp becomes mourning, And my pipe the sound of weeping.”
