< Job 26 >
1 Unya mitubag si Job ug miingon,
Job antwoordde, en sprak
2 “Giunsa nimo pagtabang kadtong tawo nga walay gahom! Giunsa nimo pagluwas ang bukton nga walay kusog!
Hoe goed weet ge den zwakke te helpen, De krachteloze arm te stutten?
3 Giunsa man nimo pagtambag kadtong walay kaalam ug pagpahibalo kaniya sa maayong kahibalo!
Hoe weet ge den onwetende raad te geven, En wat wijze lessen spreidt ge ten toon?
4 Kang kinsa man nga panabang ang mga pulong nga imong gipanulti? Kang kinsa man nga espiritu ang migawas gikan kanimo?
Met wiens hulp hebt ge uw woord gesproken Wiens geest is van u uitgegaan?
5 Nagkurog ang patay ilawom sa katubigan, ug kadtong nagpuyo uban kanila.
De schimmen beven onder de aarde De wateren sidderen met die erin wonen;
6 Ang Sheol hubo atubangan sa Dios; bisan pa ang pagkaguba walay tabon batok kaniya. (Sheol )
Het dodenrijk ligt naakt voor zijn oog, De onderwereld zonder bedekking. (Sheol )
7 Giinat niya ang amihan ibabaw sa kawanangan ug gisab-it ang kalibotan sa wala.
Hij spant het Noorden over de baaierd, Hangt de aarde boven het niet;
8 Gibugkos niya ang katubigan sa iyang baga nga mga panganod, apan ang mga panganod wala magisi diha kanila.
Hij knevelt de wateren in zijn zwerk, De wolken bersten niet onder haar last;
9 Gitabonan niya ang panagway sa bulan ug gipakatag ang iyang mga panganod niini.
Hij bedekt het gelaat der volle maan, En spreidt er zijn nevel over uit.
10 Gikulit niya ang lingin nga utlanan ibabaw sa katubigan sama sa linya taliwala sa kahayag ug kangitngit.
Hij trekt een kring langs de waterspiegel, Waar het licht aan de duisternis grenst;
11 Ang mga haligi sa langit magkurog ug nahibulong sa iyang pagbadlong.
De zuilen van de hemel staan te waggelen, Rillen van angst voor zijn donderende stem.
12 Gipahunong niya ang dagat sa iyang gahom; pinaagi sa iyang panabot gigupok niya si Rahab.
Hij zwiept de zee door zijn kracht, Ranselt Ráhab door zijn beleid;
13 Pinaagi sa iyang gininhawa, gihawanan niya ang kalangitan sa bagyo; ang kalangitan nahawanan sa bagyo; nitusok ang iyang kamot sa mikagiw nga bitin.
Zijn adem blaast de hemel schoon, Zijn hand doorboort de vluchtende Slang!
14 Tan-awa, kini tipik lamang sa iyang mga pamaagi; unsa kagamay sa hunghong nga madungog nato kaniya! Kinsa man ang makasabot sa dalugdog sa iyang gahom?”
Is dit nog enkel de zoom van zijn wegen Hoe weinig verstaan wij ervan, En wie begrijpt dan de kracht van zijn donder?