Плач Еремиев 3
1 Аз съм човек, който видях скръб от тоягата на Неговия гняв.
Eu sou aquelle homem que viu a afflicção pela vara do seu furor.
2 Той ме е водил и завел в тъмнина, а не във виделина.
A mim me guiou e levou ás trevas e não á luz.
3 Навярно против мене обръща повторно ръката Си всеки ден.
Devéras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
4 Застари месата ми и кожата ми; строши костите ми.
Fez envelhecer a minha carne e a minha pelle, quebrantou os meus ossos.
5 Издигна против мене укрепления; и окръжи ме с горест и труд.
Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
6 Тури ме да седна в тъмнина като отдавна умрелите.
Assentou-me em logares tenebrosos, como os que estavam mortos ha muito.
7 Обгради ме, та да не мога да изляза; отегчи веригите ми.
Cercou-me de sebe, e não posso sair: aggravou os meus grilhões.
8 Още и когато викам и ридая, Той отблъсва молитвата ми.
Ainda quando clamo e grito, elle exclue a minha oração.
9 Огради с дялани камъни пътищата ми; изкриви пътеките ми.
Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
10 Стана ми като мечка в засада, като лъв в скришни места.
Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
11 Отби настрана пътищата ми, и ме разкъса; направи ме пуст.
Desviou os meus caminhos, e fez-me em pedaços; deixou-me assolado.
12 Запъна лъка Си, и ме постави като прицел на стрела.
Armou o seu arco, e me poz como alvo á frecha.
13 Заби в бъбреците ми стрелите на тула Си.
Faz entrar nos meus rins as frechas da sua aljava.
14 Станах за присмех на всичките си люде, и за песен на тях цял ден.
Fui feito um objecto de escarneo a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
15 Насити ме с горчивини, опи ме с пелин.
Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absintho.
16 При това, счупи зъбите ми с камъчета; покри ме с пепел.
Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
17 Отблъснал си душата ми далеч от мира; забравих благоденствието.
E affastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
18 И рекох: Погина увереността ми и надеждата ми като отдалечена от Господа.
Então disse eu: Já pereceu a minha força, como tambem a minha esperança no Senhor.
19 Помни скръбта ми и изпъждането ми, пелина и жлъчката.
Lembra-te da minha afflicção e do meu pranto, do absintho e do fel.
20 Душата ми, като ги помни непрестанно, се е дълбоко смирила.
Minha alma certamente d'isto se lembra, e se abate em mim.
21 Обаче това си наумявам, поради което имам и надежда;
D'isto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
22 Че по милост Господна ние не се довършихме, понеже не чезнат щедростите Му.
As misericordias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericordias não teem fim.
23 Те се подновяват всяка заран; голяма е Твоята вярност.
Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
24 Господ е дял мой, казва душата ми; Затова, ще се надявам на Него.
A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei n'elle.
25 Благ е Господ към ония, които го чакат, към душата, която го търси.
Bom é o Senhor para os que se ateem a elle, para a alma que o busca.
26 Добро е да се надява някой и тихо да очаква спасението то Господа.
Bom é esperar, e aguardar em silencio a salvação do Senhor.
27 Добро е за човека да носи хомот в младостта си.
Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
28 Нека седи насаме и мълчи, когато Господ му го наложи.
Assentar-se-ha solitario, e ficará em silencio; porquanto Deus o poz sobre elle.
29 Нека тури устата си в пръстта негли има още надежда.
Ponha a sua bocca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
30 Нека подаде бузата си на онзи, който го бие; нека се насити с укор.
Dê a sua face ao que o fere; farte-se de affronta.
31 Защото Господ не отхвърля до века.
Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
32 Понеже, ако и да наскърби, Той пак ще и да се съжали според многото Си милости.
Antes, se entristeceu a alguem, compadecer-se-ha d'elle, segundo a grandeza das suas misericordias.
33 Защото не оскърбява нито огорчава от сърце човешките чада.
Porque não afflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
34 Да се тъпчат под нозе всичките затворници на света,
Para atropellar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
35 Да се извраща съда на човека пред лицето на Всевишния,
Para perverter o direito do homem perante a face do Altissimo.
36 Да се онеправдава човека в делото му, - Господ не одобрява това.
Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
37 Кой ще е онзи, който казва нещо, и то става, без да го е заповядал Господ?
Quem é aquelle que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
38 Из устата на Всевишния не излизат ли и злото и доброто?
Porventura da bocca do Altissimo não sae o mal e o bem?
39 Защо би пороптал жив човек, всеки за наказанието на греховете си?
De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus peccados.
40 Нека издирим и изпитаме пътищата си, и нека се върнем при Господа.
Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemol-os, e voltemos para o Senhor.
41 Нека издигнем сърцата си и ръцете си към Бога, който е на небесата, и нека речем:
Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
42 Съгрешихме и отстъпихме; Ти не си ни простил.
Nós prevaricámos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
43 Покрил си се с гняв и гонил си ни, убил си без да пощадиш.
Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
44 Покрил си се с облак, за да не премине молитвата ни.
Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
45 Направил си ни като помия и смет всред племената.
Por cisco e rejeitamento nos pozeste no meio dos povos.
46 Всичките ни неприятели отвориха широко устата си против нас.
Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua bocca.
47 Страх и пропастта ни налетяха, запустение и разорение.
Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
48 Водни потоци излива окото ми поради разорението на дъщерята на людете ми.
Correntes de aguas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
49 Окото ми пролива сълзи и не престава, защото няма отрада.
O meu olho manou, e não cessa, porquanto não ha descanço,
50 Докато не се наведе Господ и не погледне от небесата.
Até que attente e veja o Senhor desde os céus.
51 Окото ми прави душата ми да ме боли поради всичките дъщери на града ми.
O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
52 Ония, които ми са неприятели без причина, ме гонят непрестанно като птиче.
Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
53 Отнеха живота ми в тъмницата, и хвърлиха камък върху мене.
Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
54 Води стигнаха над главата ми; рекох: Свърших се.
Derramaram-se as aguas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
55 Призовах името Ти, Господи, от най-дълбоката тъмница.
Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
56 Ти чу гласа ми; не затваряй ухото Си за въздишането ми, за вопъла ми;
Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
57 Приближил си се в деня, когато Те призовах; рекъл си: Не бой се.
Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
58 Застъпил си се Господи, за делото на душата ми; изкупил си живота ми.
Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
59 Видял си, Господи, онеправданието ми; отсъди делото ми.
Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
60 Видял си всичките им отмъщения и всичките им замисли против мене.
Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
61 Ти си чул, Господи, укоряването им и всичките им замисли против мене,
Ouviste o seu opprobrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
62 Думите на ония, които се подигат против мене, и кроежите им против мене цял ден.
Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
63 Виж, кога седят и кога стават аз им съм песен.
Observa-os a elles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
64 Ще им въздадеш, Господи, въздаяние според делата на ръцете им;
Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
65 Ще им дадеш, като клетвата Си върху тях, окаменено сърце;
Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre elles.
66 Ще ги прогониш с гняв, и ще ги изтребиш изпод небесата Господни.
Na tua ira persegue-os, e desfal-os de debaixo dos céus do Senhor.
