গীতসংহিতা 74
1 ১ আসফের মস্কীল। হে ঈশ্বর তুমি কেন চিরদিনের র জন্য ত্যাগ করেছ? কেন চরানির মেষদের বিরুদ্ধে তোমার রাগের আগুন জ্বলছে?
En sång av Asaf. Varför, o Gud, har du så alldeles förkastat oss, varför ryker din vredes eld mot fåren i din hjord?
2 ২ তোমার লোকেদেরকে মনে কর, যাকে তুমি অতীতকালে মুক্ত করেছিলে, যাকে তুমি কিনেছিলে তোমার অধিকারের বংশ করবার জন্য এবং সিয়োন পর্বত যেখানে তুমি থাক।
Tänk på din menighet, som du i fordom tid förvärvade, som du förlossade, till att bliva din arvedels stam; tänk på Sions berg, där du har din boning.
Vänd dina steg till den plats där evig förödelse råder; allt har ju fienden fördärvat i helgedomen.
Dina ovänner hava skränat inne i ditt församlingshus, de hava satt upp sina tecken såsom rätta tecken.
Det var en syn, såsom när man höjer yxor mot en tjock skog.
Och alla dess snidverk hava de nu krossat med yxa och bila.
7 ৭ তারা তোমার ধর্মধামে আগুন লাগিয়ে দিল, তারা অপবিত্র করল যেখানে তুমি থাক ভেঙে মাটিতে মিশিয়ে দিলো।
De hava satt eld på din helgedom och oskärat ända till grunden ditt namns boning.
8 ৮ তারা মনে মনে বলল, “আমরা তাদেরকে ধ্বংস করব,” তারা দেশের মধ্যে ঈশ্বরের সব সমাগমের জায়গা পুড়িয়ে দিয়েছে।
De hava sagt i sina hjärtan: "Vi vilja alldeles kuva dem." Alla Guds församlingshus hava de bränt upp här i landet.
9 ৯ আমরা আমাদের দেখতে পাইনা আর কোনো ঈশ্বরের চিহ্ন কোনো ভাববাদী আর নাই; আমাদের কেউ জানে না, কত দিন আর অবশিষ্ট থাকবে।
Våra tecken se vi icke; ingen profet finnes mer, och hos oss är ingen som vet för huru länge.
Huru länge, och Gud, skall ovännen få smäda och fienden oavlåtligen få förakta ditt namn?
11 ১১ তুমি তোমার হাত কেন ফিরিয়ে নিলে, তোমার ডান হাত, তোমার পোশাক থেকে ডান হাত বার কর এবং তাদেরকে ধ্বংস কর।
Varför håller du tillbaka din hand, din högra hand? Drag den fram ur din barm och förgör dem.
Gud, du är ju min konung av ålder, du är den som skaffar frälsning på jorden.
Det var du som delade havet genom din makt; du krossade drakarnas huvuden mot vattnet.
Det var du som bräckte Leviatans huvuden och gav honom till mat åt öknens skaror.
Det var du som lät källa och bäck bryta fram; du lät ock starka strömmar uttorka.
Din är dagen, din är ock natten, du har berett ljuset och solen.
Det är du som har fastställt alla jordens gränser; sommar och vinter äro skapade av dig.
Så tänk nu på huru fienden smädar HERREN, och huru ett dåraktigt folk föraktar ditt namn.
Lämna ej ut åt vilddjuren din turturduvas själ; förgät icke för alltid dina betrycktas liv.
Tänk på förbundet; ty i landets smygvrår finnes fullt upp av våldsnästen.
Låt icke den förtryckte vika tillbaka med blygd, låt den betryckte och den fattige lova ditt namn.
Stå upp, o Gud; utför din sak. Betänk huru du varder smädad hela dagen av dåren.
Glöm icke bort dina ovänners rop, dina motståndares larm, som alltjämt höjes.
