Əyyub 7
1 İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
Ciertamente tiempo determinado tiene el hombre sobre la tierra; y sus días son como los días del jornalero.
2 Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
Como el siervo desea la sombra, y como el jornalero espera su trabajo:
3 Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
Así poseo yo los meses de vanidad, y las noches del trabajo me dieron por cuenta.
4 Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
Cuando estoy acostado, digo: ¿Cuándo me levantaré? Y mide mi corazón la noche, y estoy harto de devaneos hasta el alba.
5 Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
Mi carne está vestida de gusanos, y de terrones de polvo: mi piel rompida y abominable.
6 Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
Mis días fueron más ligeros, que la lanzadera del tejedor; y fenecieron sin esperanza.
7 Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
Acuérdate que mi vida es un viento; y que mis ojos no volverán para ver el bien.
8 Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
Los ojos de los que [ahora] me ven, nunca más me verán: tus ojos serán sobre mí, y dejaré de ser.
La nube se acaba, y se va: así es el que desciende al sepulcro, que nunca más subirá. (Sheol h7585)
10 Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
No tornará más a su casa, ni su lugar le conocerá más.
11 Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
Por tanto yo no detendré mi boca, mas hablaré con la angustia de mi espíritu, y quejarme he con la amargura de mi alma.
12 Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
¿Soy yo la mar, o alguna ballena que me pongas guardia?
13 Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
Cuando digo: Mi cama me consolará, mi cama me quitará mis quejas:
14 Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
Entonces me quebrantarás con sueños, y me turbarás con visiones.
15 Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
Y mi alma tuvo por mejor el ahogamiento; y la muerte más que a mis huesos.
16 Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
Abominé la vida, no quiero vivir para siempre: déjame, pues que mis días son vanidad.
17 İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
¿Qué es el hombre para que le engrandezcas, y que pongas sobre él tu corazón;
18 Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
Y que le visites todas las mañanas, y todos los momentos le pruebes?
19 Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
¿Hasta cuándo no me dejarás, ni me soltarás hasta que trague mi saliva?
20 Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
Pequé: ¿qué te haré, oh guardador de los hombres? ¿Por qué me has puesto contrario a ti, y qué a mí mismo sea pesadumbre?
21 Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
¿Y por qué no quitas mi rebelión, y perdonas mi iniquidad? porque ahora dormiré en el polvo; y buscarme has de mañana, y no seré hallado.
