Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
Flante Deo perisse, et spiritu iræ eius esse consumptos:
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
Et cum spiritus me præsente transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut Factore suo purior erit vir?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.
