Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
But now the younger in time scorn me, whose fathers I would not have set with the dogs of my flock:
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
The strength of whose hands was to me as nothing, and they were thought unworthy of life itself.
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
Barren with want and hunger, who gnawed in the wilderness, disfigured with calamity and misery.
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
And they ate grass, and barks of trees, and the root of junipers was their food.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
Who snatched up these things out of the valleys, and when they had found any of them, they ran to them with a cry.
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
They dwelt in the desert places of torrents, and in caves of earth, or upon the gravel.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
They pleased themselves among these kind of things, and counted it delightful to be under the briers.
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
The children of foolish and base men, and not appearing at all upon the earth.
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
Now I am turned into their song, and am become their byword.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
They abhor me, and flee far from me, and are not afraid to spit in my face.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
For he hath opened his quiver, and hath afflicted me, and hath put a bridle into my mouth.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
At the right hand of my rising, my calamities forthwith arose: they have overthrown my feet, and have overwhelmed me with their paths as with waves.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
They have destroyed my ways, they have lain in wait against me, and they have prevailed, and there was none to help.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
They have rushed in upon me, as when a wall is broken, and a gate opened, and have rolled themselves down to my miseries.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
I am brought to nothing: as a wind thou hast taken away my desire: and my prosperity hath passed away like a cloud.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
And now my soul fadeth within myself, and the days of affliction possess me.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
In the night my bone is pierced with sorrows: and they that feed upon me, do not sleep.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
With the multitude of them my garment is consumed, and they have girded me about, as with the collar of my coat.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
I am compared to dirt, and am likened to embers and ashes.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
I cry to thee, and thou hearest me not: I stand up, and thou dost not regard me.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
Thou art changed to be cruel toward me, and in the hardness of thy hand thou art against me.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
Thou hast lifted me up, and set me as it were upon the wind, and thou hast mightily dashed me.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
I know that thou wilt deliver me to death, where a house is appointed for every one that liveth.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
But yet thou stretchest not forth thy hand to their consumption: and if they shall fall down thou wilt save.
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
I wept heretofore for him that was afflicted, and my soul had compassion on the poor.
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
I expected good things, and evils are come upon me: I waited for light, and darkness broke out.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
My inner parts have boiled without any rest, the days of affliction have prevented me.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
I went mourning without indignation; I rose up, and cried in the crowd.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
I was the brother of dragons, and companion of ostriches.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
My skin is become black upon me, and my bones are dried up with heat.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
My harp is turned to mourning, and my organ into the voice of those that weep.
