Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
Post hæc aperuit Iob os suum, et maledixit diei suo,
2 Dilə gəlib belə dedi:
et locutus est.
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo.
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Dies ille vertatur in tenebras, non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine.
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Obscurent eum tenebræ et umbra mortis, occupet eum caligo, et involvatur amaritudine.
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
Noctem illam tenebrosus turbo possideat, non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus:
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Sit nox illa solitaria, nec laude digna:
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Maledicant ei qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan:
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Obtenebrentur stellæ caligine eius: expectet lucem et non videat, nec ortum surgentis auroræ:
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
Quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Quare non in vulva mortuus sum, egressus ex utero non statim perii?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Quare exceptus genibus? cur lactatus uberibus?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Nunc enim dormiens silerem, et somno meo requiescerem:
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
Cum regibus et consulibus terræ, qui ædificant sibi solitudines:
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
Aut cum principibus, qui possident aurum, et replent domos suas argento:
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animæ sunt?
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum:
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
Gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum.
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
Viro cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Antequam comedam suspiro: et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus:
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Quia timor, quem timebam, evenit mihi: et quod verebar accidit.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio.
