Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.
2 Dilə gəlib belə dedi:
Want Job antwoordde en zeide:
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.
