1 كورنثوس 15

١ 1 عَلَى أَنِّي أُذَكِّرُكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ بِالإِنْجِيلِ الَّذِي بَشَّرْتُكُمْ بِهِ، وَقَبِلْتُمُوهُ وَمَازِلْتُمْ قَائِمِينَ فِيهِ،

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯਃ ਸੁਸੰਵਾਦੋ ਮਯਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੇ ਨਿਵੇਦਿਤੋ ਯੂਯਞ੍ਚ ਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤ ਆਸ਼੍ਰਿਤਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਤੰ ਪੁਨ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|

٢ 2 وَبِهِ أَيْضاً أَنْتُمْ مُخَلَّصُونَ، إِنْ كُنْتُمْ تَتَمَسَّكُونَ بِالْكَلِمَةِ الَّتِي بَشَّرْتُكُمْ بِها، إِلّا إِذَا كُنْتُمْ قَدْ آمَنْتُمْ عَبَثاً.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਯਦਿ ਵਿਤਥੋ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਸੁਸੰਵਾਦਯੁਕ੍ਤਾਨਿ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਸ੍ਮਰਤਾਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਤੇਨ ਸੁਸੰਵਾਦੇਨ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਜਾਯਤੇ|

٣ 3 فَالْوَاقِعُ أَنِّي سَلَّمْتُكُمْ، فِي أَوَّلِ الأَمْرِ، مَا كُنْتُ قَدْ تَسَلَّمْتُهُ، وَهُوَ أَنَّ الْمَسِيحَ مَاتَ مِنْ أَجْلِ خَطَايَانَا وَفْقاً لِمَا فِي الْكُتُبِ،

ਯਤੋ(ਅ)ਹੰ ਯਦ੍ ਯਤ੍ ਜ੍ਞਾਪਿਤਸ੍ਤਦਨੁਸਾਰਾਤ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਮੁਖ੍ਯਾਂ ਯਾਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਸਮਾਰ੍ਪਯੰ ਸੇਯੰ, ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਾਨੁਸਾਰਾਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪਾਪਮੋਚਨਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍,

٤ 4 وَأَنَّهُ دُفِنَ، وَأَنَّهُ قَامَ فِي الْيَوْمِ الثَّالِثِ وَفْقاً لِمَا فِي الْكُتُبِ،

ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਿਤਸ਼੍ਚ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਨੇ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਾਨੁਸਾਰਾਤ੍ ਪੁਨਰੁੱਥਾਪਿਤਃ|

٥ 5 وَأَنَّهُ ظَهَرَ لِبُطْرُسَ، ثُمَّ لِلاثْنَيْ عَشَرَ.

ਸ ਚਾਗ੍ਰੇ ਕੈਫੈ ਤਤਃ ਪਰੰ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍|

٦ 6 وَبَعْدَ ذلِكَ ظَهَرَ لأَكْثَرَ مِنْ خَمْسِ مِئَةِ أَخٍ مَعاً مَازَالَ مُعْظَمُهُمْ حَيًّا، فِي حِينِ رَقَدَ الآخَرُونَ.

ਤਤਃ ਪਰੰ ਪਞ੍ਚਸ਼ਤਾਧਿਕਸੰਖ੍ਯਕੇਭ੍ਯੋ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਭ੍ਯੋ ਯੁਗਪਦ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੇਚਿਤ੍ ਮਹਾਨਿਦ੍ਰਾਂ ਗਤਾ ਬਹੁਤਰਾਸ਼੍ਚਾਦ੍ਯਾਪਿ ਵਰ੍ੱਤਨ੍ਤੇ|

٧ 7 ثُمَّ ظَهَرَ لِيَعْقُوبَ، وَبَعْدَ ذلِكَ لِلرُّسُلِ جَمِيعاً.

ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਯਾਕੂਬਾਯ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤੇਭ੍ਯੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍|

٨ 8 وَآخِرَ الْجَمِيعِ، ظَهَرَ لِي أَنَا أَيْضاً، وَكَأَنِّي طِفْلٌ وُلِدَ فِي غَيْرِ أَوَانِهِ!

ਸਰ੍ੱਵਸ਼ੇਸ਼਼ੇ(ਅ)ਕਾਲਜਾਤਤੁਲ੍ਯੋ ਯੋ(ਅ)ਹੰ, ਸੋ(ਅ)ਹਮਪਿ ਤਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍|

٩ 9 فَإِنِّي أَنَا أَصْغَرُ الرُّسُلِ شَأْناً، وَلَسْتُ أَهْلاً لأَنْ أُدْعَى رَسُولاً لأَنِّي اضْطَهَدْتُ كَنِيسَةَ اللهِ.

ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮਿਤਿੰ ਪ੍ਰਤਿ ਦੌਰਾਤ੍ਮ੍ਯਾਚਰਣਾਦ੍ ਅਹੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਨਾਮ ਧਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਯੋਗ੍ਯਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਤਮਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਿ|

١٠ 10 وَلكِنْ، بِنِعْمَةِ اللهِ صِرْتُ عَلَى مَا أَنَا عَلَيْهِ الآنَ، وَنِعْمَتُهُ الْمَوْهُوبَةُ لِي لَمْ تَكُنْ عَبَثاً، إِذْ عَمِلْتُ جَاهِداً أَكْثَرَ مِنَ الرُّسُلِ الآخَرِينَ جَمِيعاً. إِلّا أَنِّي لَمْ أَكُنْ أَنَا الْعَامِلَ، بَلْ نِعْمَةُ اللهِ الَّتِي كَانَتْ مَعِي.

ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੇਣੈਵਾਸ੍ਮਿ; ਅਪਰੰ ਮਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਤਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੋ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲੋ ਨਾਭਵਤ੍, ਅਨ੍ਯੇਭ੍ਯਃ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ ਮਯਾਧਿਕਃ ਸ਼੍ਰਮਃ ਕ੍ਰੁʼਤਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਮਯਾ ਕ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤੰਨਹਿ ਮਤ੍ਸਹਕਾਰਿਣੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੇਣੈਵ|

١١ 11 وَسَوَاءٌ أَكُنْتُ أَنَا أَمْ كَانُوا هُمْ، فَهكَذَا نُبَشِّرُ، وَهكَذَا آمَنْتُمْ.

ਅਤਏਵ ਮਯਾ ਭਵੇਤ੍ ਤੈ ਰ੍ਵਾ ਭਵੇਤ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਵਾਰ੍ੱਤਾ ਘੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਸੈਵ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਾ|

١٢ 12 وَالآنَ، مَادَامَ يُبَشَّرُ بِأَنَّ الْمَسِيحَ قَامَ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ، فَكَيْفَ يَقُولُ بَعْضُكُمْ إِنَّهُ لَا قِيَامَةَ لِلأَمْوَاتِ؟

ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਦਸ਼ਾਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਉੱਥਾਪਿਤ ਇਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾ ਯਦਿ ਤਮਧਿ ਘੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਿਤਿ ਰ੍ਨਾਸ੍ਤੀਤਿ ਵਾਗ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕੈਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਕੁਤਃ ਕਥ੍ਯਤੇ?

١٣ 13 فَإِنْ كَانَتْ قِيَامَةُ الأَمْوَاتِ غَيْرَ مَوْجُودَةٍ، فَمَعْنَى ذَلِكَ أَنَّ الْمَسِيحَ لَمْ يَقُمْ أَيْضاً!

ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਿਤਿ ਰ੍ਯਦਿ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਪਿ ਨੋੱਥਾਪਿਤਃ

١٤ 14 وَلَوْ لَمْ يَكُنِ الْمَسِيحُ قَدْ قَامَ، لَكَانَ تَبْشِيرُنَا عَبَثاً وَإِيمَانُكُمْ عَبَثاً،

ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ਼੍ਚ ਯਦ੍ਯਨੁੱਥਾਪਿਤਃ ਸ੍ਯਾਤ੍ ਤਰ੍ਹ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਘੋਸ਼਼ਣੰ ਵਿਤਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ(ਅ)ਪਿ ਵਿਤਥਃ|

١٥ 15 وَلَكَانَ تَبَيَّنَ عِنْدَئِذٍ أَنَّنَا شُهُودُ زُورٍ عَلَى اللهِ، إِذْ إِنَّنَا شَهِدْنَا عَلَى اللهِ أَنَّهُ أَقَامَ الْمَسِيحَ، وَهُوَ لَمْ يُقِمْهُ لَوْ صَحَّ أَنَّ الأَمْوَاتَ لَا يُقَامُونَ.

ਵਯਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ ਭਵਾਮਃ, ਯਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਸ੍ਤੇਨੋੱਥਾਪਿਤਃ ਇਤਿ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਰੀਸ਼੍ਵਰਮਧਿ ਦੱਤੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਿਤਿ ਰ੍ਯਦਿ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਤੇਨ ਨੋੱਥਾਪਿਤਃ|

١٦ 16 إِذَنْ، لَوْ كَانَ الأَمْوَاتُ لَا يُقَامُونَ، لَكَانَ الْمَسِيحُ لَمْ يَقُمْ أَيْضاً.

ਯਤੋ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਿਤਿ ਰ੍ਯਤਿ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਪ੍ਯੁੱਥਾਪਿਤਤ੍ਵੰ ਨ ਗਤਃ|

١٧ 17 وَلَوْ لَمْ يَكُنِ الْمَسِيحُ قَدْ قَامَ، لَكَانَ إِيمَانُكُمْ عَبَثاً، وَلَكُنْتُمْ بَعْدُ فِي خَطَايَاكُمْ،

ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਯਦ੍ਯਨੁੱਥਾਪਿਤਃ ਸ੍ਯਾਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਵਿਤਥਃ, ਯੂਯਮ੍ ਅਦ੍ਯਾਪਿ ਸ੍ਵਪਾਪੇਸ਼਼ੁ ਮਗ੍ਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ|

١٨ 18 وَلَكَانَ الَّذِينَ رَقَدُوا فِي الْمَسِيحِ قَدْ هَلَكُوا!

ਅਪਰੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਾਸ਼੍ਰਿਤਾ ਯੇ ਮਾਨਵਾ ਮਹਾਨਿਦ੍ਰਾਂ ਗਤਾਸ੍ਤੇ(ਅ)ਪਿ ਨਾਸ਼ੰ ਗਤਾਃ|

١٩ 19 وَلَوْ كَانَ رَجَاؤُنَا فِي الْمَسِيحِ يَقْتَصِرُ عَلَى هَذِهِ الْحَيَاةِ، لَكُنَّا أَشْقَى النَّاسِ جَمِيعاً!

ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਯਦਿ ਕੇਵਲਮਿਹਲੋਕੇ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਭੂਮਿਃ ਸ੍ਯਾਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵਮਰ੍ਤ੍ਯੇਭ੍ਯੋ ਵਯਮੇਵ ਦੁਰ੍ਭਾਗ੍ਯਾਃ|

٢٠ 20 أَمَّا الآنَ فَالْمَسِيحُ قَدْ قَامَ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ بِكْراً لِلرَّاقِدِينَ.

ਇਦਾਨੀਂ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਦਸ਼ਾਤ ਉੱਥਾਪਿਤੋ ਮਹਾਨਿਦ੍ਰਾਗਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਪ੍ਰਥਮਫਲਸ੍ਵਰੂਪੋ ਜਾਤਸ਼੍ਚ|

٢١ 21 فَبِمَا أَنَّ الْمَوْتَ كَانَ بِإِنْسَانٍ، فَإِنَّ قِيَامَةَ الأَمْوَاتِ أَيْضاً تَكُونُ بِإِنْسَانٍ.

ਯਤੋ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ਦ੍ਵਾਰਾ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਃ ਪ੍ਰਾਦੁਰ੍ਭੂਤਸ੍ਤਦ੍ਵਤ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ਦ੍ਵਾਰਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਪੁਨਰੁੱਥਿਤਿਰਪਿ ਪ੍ਰਦੁਰ੍ਭੂਤਾ|

٢٢ 22 فَإِنَّهُ، كَمَا يَمُوتُ الْجَمِيعُ فِي آدَمَ، فَكَذَلِكَ سَيَحْيَى الْجَمِيعُ فِي الْمَسِيحِ،

ਆਦਮਾ ਯਥਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮਰਣਾਧੀਨਾ ਜਾਤਾਸ੍ਤਥਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜੀਵਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|

٢٣ 23 عَلَى أَنَّ لِكُلِّ وَاحِدٍ رُتْبَتَهُ: فَأَوَّلاً الْمَسِيحُ بِصِفَتِهِ الْبِكْرَ؛ وَبَعْدَهُ خَاصَّتُهُ لَدَى رُجُوعِهِ،

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਕੈਕੇਨ ਜਨੇਨ ਨਿਜੇ ਨਿਜੇ ਪਰ੍ੱਯਾਯ ਉੱਥਾਤਵ੍ਯੰ ਪ੍ਰਥਮਤਃ ਪ੍ਰਥਮਜਾਤਫਲਸ੍ਵਰੂਪੇਨ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ, ਦ੍ਵਿਤੀਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਗਮਨਸਮਯੇ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਲੋਕੈਃ|

٢٤ 24 وَبَعْدَ ذَلِكَ الآخِرَةُ حِينَ يُسَلِّمُ الْمَسِيحُ الْمُلْكَ لِلهِ الآبِ بَعْدَ أَنْ يَكُونَ قَدْ أَبَادَ كُلَّ رَئَاسَةٍ وَكُلَّ سُلْطَةٍ وَكُلَّ قُوَّةٍ.

ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਅਨ੍ਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸ਼ਾਸਨਮ੍ ਅਧਿਪਤਿਤ੍ਵੰ ਪਰਾਕ੍ਰਮਞ੍ਚ ਲੁਪ੍ਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਪਿਤਰੀਸ਼੍ਵਰੇ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٢٥ 25 فَإِنَّهُ لابُدَّ أَنْ يَمْلِكَ «إِلَى أَنْ يَضَعَ جَمِيعَ الأَعْدَاءِ تَحْتَ قَدَمَيْهِ».

ਯਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਰਿਪਵਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯਾਵਤ੍ ਤੇਨ ਸ੍ਵਪਾਦਯੋਰਧੋ ਨ ਨਿਪਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਾਵਤ੍ ਤੇਨੈਵ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|

٢٦ 26 وَآخِرُ عَدُوٍّ يُبَادُ هُوَ الْمَوْتُ،

ਤੇਨ ਵਿਜੇਤਵ੍ਯੋ ਯਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਰਿਪੁਃ ਸ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਰੇਵ|

٢٧ 27 ذَلِكَ بِأَنَّهُ قَدْ «أَخْضَعَ كُلَّ شَيْءٍ تَحْتَ قَدَمَيْهِ». وَلَكِنْ، فِي قَوْلِهِ إِنَّ كُلَّ شَيْءٍ قَدْ أُخْضِعَ، فَمِنَ الْوَاضِحِ أَنَّهُ يَسْتَثْنِي اللهَ الَّذِي جَعَلَ كُلَّ شَيْءٍ خَاضِعاً لِلابْنِ.

ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਤਸ੍ਯ ਪਾਦਯੋ ਰ੍ਵਸ਼ੀਕ੍ਰੁʼਤਾਨਿ| ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਵ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਕ੍ਰੁʼਤਾਨੀਤ੍ਯੁਕ੍ਤੇ ਸਤਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਯੇਨ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਕ੍ਰੁʼਤਾਨਿ ਸ ਸ੍ਵਯੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਭੂਤੋ ਨ ਜਾਤ ਇਤਿ ਵ੍ਯਕ੍ਤੰ|

٢٨ 28 وَعِنْدَمَا يَتِمُّ إِخْضَاعُ كُلُّ شَيْءٍ لِلابْنِ، فَإِنَّ الابْنَ نَفْسَهُ سَيَخْضَعُ لِلَّذِي أَخْضَعَ لَهُ كُلَّ شَيْءٍ، لِكَيْ يَكُونَ اللهُ هُوَ كُلُّ شَيْءٍ فِي كُلِّ شَيْءٍ!

ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਭੂਤੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਯੇਨ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਕ੍ਰੁʼਤਾਨਿ ਸ੍ਵਯੰ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਪਿ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਭੂਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵ ਏਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٢٩ 29 وَالآنَ، إِنْ صَحَّ أَنَّ الأَمْوَاتَ لَا يَقُومُونَ أَبَداً، فَمَا مَعْنَى مَا يَفْعَلُهُ الَّذِينَ يَعْتَمِدُونَ بَدَلَ الَّذِينَ يَمُوتُونَ؟ لِمَاذَا إِذَنْ يَعْتَمِدُونَ بَدَلاً مِنْهُمْ؟

ਅਪਰੰ ਪਰੇਤਲੋਕਾਨਾਂ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਯੇ ਮੱਜ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੈਃ ਕਿੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ? ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਪਰੇਤਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਿਤਿਃ ਕੇਨਾਪਿ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਕੁਤੋ ਮੱਜਨਮਪਿ ਤੈਰਙ੍ਗੀਕ੍ਰਿਯਤੇ?

٣٠ 30 وَلِمَاذَا نُعَرِّضُ نَحْنُ أَنْفُسَنَا لِلْخَطَرِ كُلَّ سَاعَةٍ؟

ਵਯਮਪਿ ਕੁਤਃ ਪ੍ਰਤਿਦਣ੍ਡੰ ਪ੍ਰਾਣਭੀਤਿਮ੍ ਅਙ੍ਗੀਕੁਰ੍ੰਮਹੇ?

٣١ 31 فَبِحَسَبِ افْتِخَارِي بِكُمْ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبِّنَا، أَشْهَدُ أَيُّهَا الإِخْوَةُ أَنِّي أَمُوتُ كُلَّ يَوْمٍ!

ਅਸ੍ਮਤ੍ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤੋ ਮਮ ਯਾ ਸ਼੍ਲਾਘਾਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸ਼ਪਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਿ ਦਿਨੇ ਦਿਨੇ(ਅ)ਹੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਗੱਛਾਮਿ|

٣٢ 32 وَلَوْ كُنْتُ بِمَنْطِقِ الْبَشَرِ قَدْ تَعَرَّضْتُ لِلْمَوْتِ فِي أَفَسُسَ بَيْنَ مَخَالِبِ الْوُحُوشِ، فَأَيُّ نَفْعٍ يَعُودُ عَلَيَّ إِنْ كَانَ الَّذِينَ يَمُوتُونَ لَا يَقُومُونَ؟ وَلِمَ لَا «نَأْكُلُ وَنَشْرَبُ، لأَنَّنَا غَداً نَمُوتُ؟»

ਇਫਿਸ਼਼ਨਗਰੇ ਵਨ੍ਯਪਸ਼ੁਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯਦਿ ਲੌਕਿਕਭਾਵਾਤ੍ ਮਯਾ ਯੁੱਧੰ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਨ ਮਮ ਕੋ ਲਾਭਃ? ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਿਤਿ ਰ੍ਯਦਿ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ, ਕੁਰ੍ੰਮੋ ਭੋਜਨਪਾਨੇ(ਅ)ਦ੍ਯ ਸ਼੍ਵਸ੍ਤੁ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٣٣ 33 لَا تَنْقَادُوا إِلَى الضَّلالِ: إِنَّ الْمُعَاشَرَاتِ الرَّدِيئَةَ تُفْسِدُ الأَخْلاقَ الْجَيِّدَةَ!

ਇਤ੍ਯਨੇਨ ਧਰ੍ੰਮਾਤ੍ ਮਾ ਭ੍ਰੰਸ਼ਧ੍ਵੰ| ਕੁਸੰਸਰ੍ਗੇਣ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਦਾਚਾਰੋ ਵਿਨਸ਼੍ਯਤਿ|

٣٤ 34 عُودُوا إِلَى الصَّوَابِ كَمَا يَجِبُ وَلا تُخْطِئُوا، فَإِنَّ بَعْضاً مِنْكُمْ يَجْهَلُونَ اللهَ تَمَاماً أَقُولُ هَذَا لِكَيْ تَخْجَلُوا!

ਯੂਯੰ ਯਥੋਚਿਤੰ ਸਚੈਤਨ੍ਯਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ, ਪਾਪੰ ਮਾ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ, ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਜ੍ਞਾਨਹੀਨਾਃ ਕੇ(ਅ)ਪਿ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਤ੍ਰਪਾਯੈ ਮਯੇਦੰ ਗਦ੍ਯਤੇ|

٣٥ 35 وَلَكِنَّ أَحَداً قَدْ يَقُولُ: «كَيْفَ يُقَامُ الأَمْوَاتُ؟ وَبِأَيِّ جِسْمٍ يَعُودُونَ؟»

ਅਪਰੰ ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਃ ਕਥਮ੍ ਉੱਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ? ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਾ ਸ਼ਰੀਰੰ ਲਬ੍ਧ੍ਵਾ ਪੁਨਰੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٣٦ 36 يَا غَافِلُ! إِنَّ مَا تَزْرَعُهُ لَا يَحْيَا إِلّا بَعْدَ أَنْ يَمُوتَ.

ਹੇ ਅਜ੍ਞ ਤ੍ਵਯਾ ਯਦ੍ ਬੀਜਮ੍ ਉਪ੍ਯਤੇ ਤਦ੍ ਯਦਿ ਨ ਮ੍ਰਿਯੇਤ ਤਰ੍ਹਿ ਨ ਜੀਵਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

٣٧ 37 وَمَا تَزْرَعُهُ لَيْسَ هُوَ الْجِسْمَ الَّذِي سَيَطْلُعُ بَلْ مُجَرَّدُ حَبَّةٍ مِنَ الْحِنْطَةِ مَثَلاً أَوْ غَيْرِهَا مِنَ البُزُورِ.

ਯਯਾ ਮੂਰ੍ੱਤ੍ਯਾ ਨਿਰ੍ਗਨ੍ਤਵ੍ਯੰ ਸਾ ਤ੍ਵਯਾ ਨੋਪ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੰ ਬੀਜਮੇਵ; ਤੱਚ ਗੋਧੂਮਾਦੀਨਾਂ ਕਿਮਪਿ ਬੀਜੰ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|

٣٨ 38 ثُمَّ يُعْطِيهَا اللهُ الْجِسْمَ الَّذِي يُرِيدُ، كَمَا يُعْطِي كُلَّ نَوْعٍ مِنَ الْبُزُورِ جِسْمَهُ الْخَاصَّ.

ਈਸ਼੍ਵਰੇਣੇਵ ਯਥਾਭਿਲਾਸ਼਼ੰ ਤਸ੍ਮੈ ਮੂਰ੍ੱਤਿ ਰ੍ਦੀਯਤੇ, ਏਕੈਕਸ੍ਮੈ ਬੀਜਾਯ ਸ੍ਵਾ ਸ੍ਵਾ ਮੂਰ੍ੱਤਿਰੇਵ ਦੀਯਤੇ|

٣٩ 39 وَلَيْسَ لِلأَجْسَادِ كُلِّهَا شَكْلٌ وَاحِدٌ بَلْ لِلنَّاسِ جَسَدٌ وَلِلْحَيَوَانَاتِ جَسَدٌ آخَرُ وَلِلسَّمَكِ آخَرُ وَلِلطَّيْرِ آخَرُ.

ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਪਲਲਾਨਿ ਨੈਕਵਿਧਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ, ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪਸ਼ੁਪਕ੍ਸ਼਼ਿਮਤ੍ਸ੍ਯਾਦੀਨਾਂ ਭਿੰਨਰੂਪਾਣਿ ਪਲਲਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ|

٤٠ 40 ثُمَّ إِنَّ هُنَاكَ أَجْسَاماً سَمَاوِيَّةً وَأَجْسَاماً أَرْضِيَّةً. وَلَكِنَّ الأَجْسَامَ السَّمَاوِيَّةَ لَهَا بَهَاءٌ، وَالأَرْضِيَّةَ لَهَا بَهَاءٌ مُخْتَلِفٌ.

ਅਪਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾ ਮੂਰ੍ੱਤਯਃ ਪਾਰ੍ਥਿਵਾ ਮੂਰ੍ੱਤਯਸ਼੍ਚ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਨਾਮ੍ ਏਕਰੂਪੰ ਤੇਜਃ ਪਾਰ੍ਥਿਵਾਨਾਞ੍ਚ ਤਦਨ੍ਯਰੂਪੰ ਤੇਜੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ|

٤١ 41 فَالشَّمْسُ لَهَا بَهَاءٌ، وَالْقَمَرُ لَهُ بَهَاءٌ آخَرُ، وَالنُّجُومُ لَهَا بَهَاءٌ مُخْتَلِفٌ، لأَنَّ كُلَّ نَجْمٍ يَخْتَلِفُ عَنِ الآخَرِ بِبَهَائِهِ.

ਸੂਰ੍ੱਯਸ੍ਯ ਤੇਜ ਏਕਵਿਧੰ ਚਨ੍ਦ੍ਰਸ੍ਯ ਤੇਜਸ੍ਤਦਨ੍ਯਵਿਧੰ ਤਾਰਾਣਾਞ੍ਚ ਤੇਜੋ(ਅ)ਨ੍ਯਵਿਧੰ, ਤਾਰਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਪਿ ਤੇਜਸਸ੍ਤਾਰਤਮ੍ਯੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|

٤٢ 42 وَهَكَذَا الْحَالُ فِي قِيَامَةِ الأَمْوَاتِ: يُزْرَعُ الْجَسَدُ مُنْحَلًّا، وَيُقَامُ غَيْرَ مُنْحَلٍّ،

ਤਤ੍ਰ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਯਥਾ, ‘ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ ਆਦਮ੍ ਜੀਵਤ੍ਪ੍ਰਾਣੀ ਬਭੂਵ,’ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨ੍ਤਿਮ ਆਦਮ੍ (ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ) ਜੀਵਨਦਾਯਕ ਆਤ੍ਮਾ ਬਭੂਵ|

٤٣ 43 يُزْرَعُ مُهَاناً، وَيُقَامُ مَجِيداً، يُزْرَعُ ضَعِيفاً، وَيُقَامُ قَوِيًّا،

ਯਦ੍ ਉਪ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਤੁੱਛੰ ਯੱਚੋੱਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਦ੍ ਗੌਰਵਾਨ੍ਵਿਤੰ; ਯਦ੍ ਉਪ੍ਯਤੇ ਤੰਨਿਰ੍ੱਬਲੰ ਯੱਚੋੱਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਤ੍ ਸ਼ਕ੍ਤਿਯੁਕ੍ਤੰ|

٤٤ 44 يُزْرَعُ جِسْماً مَادِّيًّا، وَيُقَامُ جِسْماً رُوحِيًّا. فَبِمَا أَنَّ هُنَاكَ جِسْماً مَادِّيًّا، فَهُنَاكَ أَيْضاً جِسْمٌ رُوحِيٌّ.

ਯਤ੍ ਸ਼ਰੀਰਮ੍ ਉਪ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਣਾਨਾਂ ਸਦ੍ਮ, ਯੱਚ ਸ਼ਰੀਰਮ੍ ਉੱਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਦ੍ ਆਤ੍ਮਨਃ ਸਦ੍ਮ| ਪ੍ਰਾਣਸਦ੍ਮਸ੍ਵਰੂਪੰ ਸ਼ਰੀਰੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਆਤ੍ਮਸਦ੍ਮਸ੍ਵਰੂਪਮਪਿ ਸ਼ਰੀਰੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|

٤٥ 45 فَهكَذَا أَيْضاً قَدْ كُتِبَ: «صَارَ الإِنْسَانُ الأَوَّلُ، آدَمُ، نَفْساً حَيَّةً» وَأَمَّا آدَمُ الأَخِيرُ فَهُوَ روحٌ بَاعِثٌ لِلْحَيَاةِ.

ਤਤ੍ਰ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਯਥਾ, ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ ਆਦਮ੍ ਜੀਵਤ੍ਪ੍ਰਾਣੀ ਬਭੂਵ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨ੍ਤਿਮ ਆਦਮ੍ (ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ) ਜੀਵਨਦਾਯਕ ਆਤ੍ਮਾ ਬਭੂਵ|

٤٦ 46 عَلَى أَنَّ الرُّوحِيَّ لَمْ يَكُنْ أَوَّلاً، بَلْ جَاءَ الْمَادِّيُّ أَوَّلاً ثُمَّ الرُّوحِيُّ:

ਆਤ੍ਮਸਦ੍ਮ ਨ ਪ੍ਰਥਮੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਾਣਸਦ੍ਮੈਵ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਆਤ੍ਮਸਦ੍ਮ|

٤٧ 47 الإِنْسَانُ الأَوَّلُ مِنَ الأَرْضِ وَقَدْ صُنِعَ مِنَ التُّرَابِ؛ أَمَّا الإِنْسَانُ الثَّانِي فَهُوَ مِنَ السَّمَاءِ.

ਆਦ੍ਯਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ੇ ਮ੍ਰੁʼਦ ਉਤ੍ਪੰਨਤ੍ਵਾਤ੍ ਮ੍ਰੁʼਣ੍ਮਯੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਸ਼੍ਚ ਪੁਰੁਸ਼਼ਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਆਗਤਃ ਪ੍ਰਭੁਃ|

٤٨ 48 فَعَلَى مِثَالِ الْمَصْنُوعِ مِنَ التُّرَابِ، سَيَكُونُ الْمَصْنُوعُونَ مِنَ التُّرَابِ، وَعَلَى مِثَالِ السَّمَاوِيِّ سَيَكُونُ السَّمَاوِيُّونَ.

ਮ੍ਰੁʼਣ੍ਮਯੋ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਸੀਤ੍ ਮ੍ਰੁʼਣ੍ਮਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਨ੍ਤਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਸ਼੍ਚ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਨ੍ਤਿ|

٤٩ 49 وَمِثْلَمَا حَمَلْنَا صُورَةَ الْمَصْنُوعِ مِنَ التُّرَابِ، سَنَحْمِلُ أَيْضاً صُورَةَ السَّمَاوِيِّ.

ਮ੍ਰੁʼਣ੍ਮਯਸ੍ਯ ਰੂਪੰ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਾਰਿਤੰ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਸ੍ਯ ਰੂਪਮਪਿ ਧਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

٥٠ 50 ثُمَّ إِنِّي، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أُؤَكِّدُ لَكُمْ أَنَّ الأَجْسَامَ ذَاتَ اللَّحْمِ وَالدَّمِ لَا يُمْكِنُهَا أَنْ تَرِثَ مَلَكُوتَ اللهِ، كَمَا لَا يُمْكِنُ لِلْمُنْحَلِّ أَنْ يَرِثَ غَيْرَ الْمُنْحَلِّ.

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਵ੍ਯਾਹਰਾਮਿ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੇ ਰਕ੍ਤਮਾਂਸਯੋਰਧਿਕਾਰੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਅਕ੍ਸ਼਼ਯਤ੍ਵੇ ਚ ਕ੍ਸ਼਼ਯਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰੋ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٥١ 51 وَهَا أَنَا أَكْشِفُ لَكُمْ سِرّاً: إِنَّنَا لَنْ نَرْقُدَ جَمِيعاً، وَلَكِنَّنَا سَنَتَغَيَّرُ جَمِيعاً،

ਪਸ਼੍ਯਤਾਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਨਿਗੂਢਾਂ ਕਥਾਂ ਨਿਵੇਦਯਾਮਿ|

٥٢ 52 فِي لَحْظَةٍ، بَلْ فِي طَرْفَةِ عَيْنٍ عِنْدَمَا يُنْفَخُ فِي الْبُوقِ الأَخِيرِ. فَإِنَّهُ سَوْفَ يُنْفَخُ فِي الْبُوقِ، فَيَقُومُ الأَمْوَاتُ بِلا انْحِلالٍ. وَأَمَّا نَحْنُ، فَسَنَتَغَيَّرُ.

ਸਰ੍ੱਵੈਰਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਮਹਾਨਿਦ੍ਰਾ ਨ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨ੍ਤਿਮਦਿਨੇ ਤੂਰ੍ੱਯਾਂ ਵਾਦਿਤਾਯਾਮ੍ ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਪਲੇ ਨਿਮਿਸ਼਼ੈਕਮਧ੍ਯੇ ਸਰ੍ੱਵੈ ਰੂਪਾਨ੍ਤਰੰ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਯਤਸ੍ਤੂਰੀ ਵਾਦਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਸ਼੍ਚਾਕ੍ਸ਼਼ਯੀਭੂਤਾ ਉੱਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਵਯਞ੍ਚ ਰੂਪਾਨ੍ਤਰੰ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|

٥٣ 53 فَلابُدَّ لِهَذَا الْجِسْمِ الْقَابِلِ لِلانْحِلالِ أَنْ يَلْبَسَ عَدَمَ انْحِلالٍ، وَلِهَذَا الْفَانِي أَنْ يَلْبَسَ خُلُوداً.

ਯਤਃ ਕ੍ਸ਼਼ਯਣੀਯੇਨੈਤੇਨ ਸ਼ਰੀਰੇਣਾਕ੍ਸ਼਼ਯਤ੍ਵੰ ਪਰਿਹਿਤਵ੍ਯੰ, ਮਰਣਾਧੀਨੇਨੈਤੇਨ ਦੇਹੇਨ ਚਾਮਰਤ੍ਵੰ ਪਰਿਹਿਤਵ੍ਯੰ|

٥٤ 54 وَبَعْدَ أَنْ يَلْبَسَ هَذَا الْمُنْحَلُّ عَدَمَ انْحِلالٍ، وَهَذَا الْفَانِي خُلُوداً، تَتِمُّ الْكَلِمَةُ الَّتِي قَدْ كُتِبَتْ: «ابْتُلِعَ الْمَوْتُ فِي النَّصْرِ!»

ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਯਣੀਯੇ ਸ਼ਰੀਰੇ (ਅ)ਕ੍ਸ਼਼ਯਤ੍ਵੰ ਗਤੇ, ਏਤਸ੍ਮਨ੍ ਮਰਣਾਧੀਨੇ ਦੇਹੇ ਚਾਮਰਤ੍ਵੰ ਗਤੇ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਲਿਖਿਤੰ ਵਚਨਮਿਦੰ ਸੇਤ੍ਸ੍ਯਤਿ, ਯਥਾ, ਜਯੇਨ ਗ੍ਰਸ੍ਯਤੇ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਃ|

٥٥ 55 فَأَيْنَ، يَا مَوْتُ، شَوْكَتُكَ؟ وَأَيْنَ، يَا مَوْتُ نَصْرُكَ؟ (Hadēs g86)

ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੋ ਤੇ ਕਣ੍ਟਕੰ ਕੁਤ੍ਰ ਪਰਲੋਕ ਜਯਃ ੱਕ ਤੇ|| (Hadēs g86)

٥٦ 56 وَشَوْكَةُ الْمَوْتِ إِنَّمَا هِيَ الْخَطِيئَةُ، وَقُوَّةُ الْخَطِيئَةِ إِنَّمَا هِيَ الشَّرِيعَةُ.

ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੋਃ ਕਣ੍ਟਕੰ ਪਾਪਮੇਵ ਪਾਪਸ੍ਯ ਚ ਬਲੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ|

٥٧ 57 وَلَكِنِ الشُّكْرُ لِلهِ الَّذِي يَمْنَحُنَا النَّصْرَ بِرَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ!

ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼੍ਚ ਧਨ੍ਯੋ ਭਵਤੁ ਯਤਃ ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਜਯਯੁਕ੍ਤਾਨ੍ ਵਿਧਾਪਯਤਿ|

٥٨ 58 إِذَنْ، يَا إِخْوَتِي الأَحِبَّاءَ، كُونُوا رَاسِخِينَ غَيْرَ مُتَزَحْزِحِينَ، كَثِيرِي الاجْتِهَادِ فِي عَمَلِ الرَّبِّ دَائِماً، عَالِمِينَ أَنَّ جَهْدَكُمْ فِي الرَّبِّ لَيْسَ عَبَثاً!

ਅਤੋ ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਭ੍ਰਾਤਰਃ; ਯੂਯੰ ਸੁਸ੍ਥਿਰਾ ਨਿਸ਼੍ਚਲਾਸ਼੍ਚ ਭਵਤ ਪ੍ਰਭੋਃ ਸੇਵਾਯਾਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮੋ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲੋ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਸਦਾ ਤਤ੍ਪਰਾ ਭਵਤ|